Prorok Muhammed (pzN)
Był obecny w życiu doczesnym, a jednocześnie Go tu nie było, bo Jego serce należało tylko do Alla(h).
On zawsze spuszczał swój wzrok. Patrzył częściej na ziemię (w dół) niż w górę ku niebu.
Często przyglądał się czemuś krótko zamiast się w to wpatrywać.
Pozdrawiał innych zanim oni go pozdrowili.
Ten, kto z Nim przebywał odnosił wrażenie, że jest dla Niego najważniejszy.
Miał otwarte serce i umysł. Sprawiał wrażenie dobrego, przyjaznego i uważnego ojca dla każdego, a ludzie w jego obecności byli sobie równi.
Nigdy nikogo nie rozczarował.
Unikał trzech rzeczy:
- kłótni, sporów,
- gadulstwa,
- wtrącania się w sprawy, które nie były dla niego ważne.
Poza tym unikał jeszcze trzech innych rzeczy:
- nigdy nie mówił o kimś źle;
- nigdy się z nikogo nie wyśmiewał;
- nigdy nie doszukiwał się błędów u kogoś po to, by go krytykować w obecności innych.
Nigdy nie interesowały Go:
- bogactwo;
- sława;
- posiadanie;
- splendor, chwała;
- komfort, wygody;
- dobrobyt.
Niektóre cechy charakteru i sposób bycia:
1. Rozwaga, rozsądek, inteligencja.
2. Dążenie do zadowalania Alla(h) - poświęcanie się, z nadzieją na zapłatę
w Życiu Wiecznym. Prorok był niesamowicie skromny.
3. Szczerość.
4. Szlachetność.
5. Dobre maniery.
6. Umiłowanie pokoju (pojednania). Prorok pośredniczył w sporach dążąc
do pojednania.
7. Nakazywanie tego, co właściwe i zakazywanie tego, co niegodziwe.
8. Umiłowanie czystości.
9. Trzymanie języka na wodzy.
10. Zwielokrotnione wykonywanie aktów czci Boga.
11. Dobroć i łagodność.
12. Miła aparycja.
13. Odrzucenie tego świata (życia doczesnego).
14. Miłość bliźniego.
15. Całkowite przekonanie i zaufanie Bogu.
16. Przychylność i delikatność, czułość.
17. Udogodnienie, ulga.
18. Pobożność i bogobojność.
19. Szczodrość, hojność.
20. Gotowość niesienia pomocy, uczynność.
21. Szczerość.
22. Oddawanie czci, adoracja świętości Boga.
23. Pogodne usposobienie, pogoda ducha.
24. Był godny zaufania i sumienny (niezawodny).
25. Odwaga i nie wahanie się.
26. Hojność (wspaniałomyślność) i wielkoduszność.
27. Nieśmiałość (wstydliwość).
28. Skromność (prostota).
29. Miłosierdzie i troskliwa, życzliwa pomoc.
30. Przebaczenie i wyrozumiałość.
31. Cierpliwość.
32. Sprawiedliwość i słuszność.
33. Bogobojność. Wstrzemięźliwość, zadowolenie, zapomnienie o sobie.
34. Życzenie dobra dla wszystkich ludzi, nawet dla swoich wrogów.
11. Dobroć i łagodność.
Przekazał Abu Haraira (r.a.):
"Tufail Ibn Amr ad-Dausyy i jego ludzie przyszli do Proroka (saws) i powiedzieli: Posłańcu Boga, plemię Daus popadło w nieposłuszeństwo i zachowuje się nieprzychylnie, wznieś więc prośbę do Boga przeciwko nim! Ktoś powiedział: Precz z plemieniem Daus! Na co Prorok odrzekł: O Alla(h), poprowadź plemię Daus ku prawdziwej drodze i przyprowadź ich do nas z powrotem."
17. Anas (r.a.) przekazał,że Posłaniec Boga (saws) powiedział: "Zaprawdę, stoję podczas modlitwy z intencją by ją wydłużyć,potem zdarza się, że słyszę płacz dziecka i przez to skracam moją modlitwę by oszczędzić jego matce wszelkiej trudności."
21. Nawet jego wrogowie potwierdzają, że był On szczery. Na przykład Abu Jahl (czyt. Abu Dżal), człowiek, który okazywał największą wrogość wobec Proroka, powiedział kiedyś do Niego: "O Muhammedzie, nie mówię, że jesteś kłamcą, ale odrzucam to, do czego nawołujesz i to, z czym zostałeś posłany."
23. Abdullah Ibn Al-Hareth przekazał: "Nie widziałem nikogo, kto uśmiechałby się częściej niż Posłaniec Boży (Muhammed)."
Na podstawie książki "Muhammed, der Gesandte Allah´s, Friede sei auf ihm." Abdurrahman Al-Sheha.
Był obecny w życiu doczesnym, a jednocześnie Go tu nie było, bo Jego serce należało tylko do Alla(h).
On zawsze spuszczał swój wzrok. Patrzył częściej na ziemię (w dół) niż w górę ku niebu.
Często przyglądał się czemuś krótko zamiast się w to wpatrywać.
Pozdrawiał innych zanim oni go pozdrowili.
Ten, kto z Nim przebywał odnosił wrażenie, że jest dla Niego najważniejszy.
Miał otwarte serce i umysł. Sprawiał wrażenie dobrego, przyjaznego i uważnego ojca dla każdego, a ludzie w jego obecności byli sobie równi.
Nigdy nikogo nie rozczarował.
Unikał trzech rzeczy:
- kłótni, sporów,
- gadulstwa,
- wtrącania się w sprawy, które nie były dla niego ważne.
Poza tym unikał jeszcze trzech innych rzeczy:
- nigdy nie mówił o kimś źle;
- nigdy się z nikogo nie wyśmiewał;
- nigdy nie doszukiwał się błędów u kogoś po to, by go krytykować w obecności innych.
Nigdy nie interesowały Go:
- bogactwo;
- sława;
- posiadanie;
- splendor, chwała;
- komfort, wygody;
- dobrobyt.
Niektóre cechy charakteru i sposób bycia:
1. Rozwaga, rozsądek, inteligencja.
2. Dążenie do zadowalania Alla(h) - poświęcanie się, z nadzieją na zapłatę
w Życiu Wiecznym. Prorok był niesamowicie skromny.
3. Szczerość.
4. Szlachetność.
5. Dobre maniery.
6. Umiłowanie pokoju (pojednania). Prorok pośredniczył w sporach dążąc
do pojednania.
7. Nakazywanie tego, co właściwe i zakazywanie tego, co niegodziwe.
8. Umiłowanie czystości.
9. Trzymanie języka na wodzy.
10. Zwielokrotnione wykonywanie aktów czci Boga.
11. Dobroć i łagodność.
12. Miła aparycja.
13. Odrzucenie tego świata (życia doczesnego).
14. Miłość bliźniego.
15. Całkowite przekonanie i zaufanie Bogu.
16. Przychylność i delikatność, czułość.
17. Udogodnienie, ulga.
18. Pobożność i bogobojność.
19. Szczodrość, hojność.
20. Gotowość niesienia pomocy, uczynność.
21. Szczerość.
22. Oddawanie czci, adoracja świętości Boga.
23. Pogodne usposobienie, pogoda ducha.
24. Był godny zaufania i sumienny (niezawodny).
25. Odwaga i nie wahanie się.
26. Hojność (wspaniałomyślność) i wielkoduszność.
27. Nieśmiałość (wstydliwość).
28. Skromność (prostota).
29. Miłosierdzie i troskliwa, życzliwa pomoc.
30. Przebaczenie i wyrozumiałość.
31. Cierpliwość.
32. Sprawiedliwość i słuszność.
33. Bogobojność. Wstrzemięźliwość, zadowolenie, zapomnienie o sobie.
34. Życzenie dobra dla wszystkich ludzi, nawet dla swoich wrogów.
11. Dobroć i łagodność.
Przekazał Abu Haraira (r.a.):
"Tufail Ibn Amr ad-Dausyy i jego ludzie przyszli do Proroka (saws) i powiedzieli: Posłańcu Boga, plemię Daus popadło w nieposłuszeństwo i zachowuje się nieprzychylnie, wznieś więc prośbę do Boga przeciwko nim! Ktoś powiedział: Precz z plemieniem Daus! Na co Prorok odrzekł: O Alla(h), poprowadź plemię Daus ku prawdziwej drodze i przyprowadź ich do nas z powrotem."
17. Anas (r.a.) przekazał,że Posłaniec Boga (saws) powiedział: "Zaprawdę, stoję podczas modlitwy z intencją by ją wydłużyć,potem zdarza się, że słyszę płacz dziecka i przez to skracam moją modlitwę by oszczędzić jego matce wszelkiej trudności."
21. Nawet jego wrogowie potwierdzają, że był On szczery. Na przykład Abu Jahl (czyt. Abu Dżal), człowiek, który okazywał największą wrogość wobec Proroka, powiedział kiedyś do Niego: "O Muhammedzie, nie mówię, że jesteś kłamcą, ale odrzucam to, do czego nawołujesz i to, z czym zostałeś posłany."
23. Abdullah Ibn Al-Hareth przekazał: "Nie widziałem nikogo, kto uśmiechałby się częściej niż Posłaniec Boży (Muhammed)."
Na podstawie książki "Muhammed, der Gesandte Allah´s, Friede sei auf ihm." Abdurrahman Al-Sheha.
Komentarze
Prześlij komentarz