Chuszua

Al-Chuszua - pokora w modlitwie, skrucha.

Jak cieszyć się z modlitwy ? Jak się nią "delektować", "rozkoszować" ?

Ten, kto kocha modlitwę - tęskni za nią, cieszy się na następną modlitwę, nie opuszcza modlitw.

Prorok Muhammed (pokój z Nim) cieszył się na każdą modlitwę, ponieważ wiedział, że najbliżej Boga jesteśmy,gdy padamy na kolana podczas modlitwy (gdy wykonujemy sudżud).
Powiedział on do Bilala, który był muezzinem (wzywał na modlitwę):
"Znajdźmy spokój w modlitwie".

Hudajfa (r.a.) powiedział: "Pierwsze co zostanie zatracone w waszej religii to chuszua (pokora), a ostatnie co zostanie zatracone w waszej religii to modlitwa."
Ludzie nie zajmują się już esencją modlitwy, tym co w niej najważniejsze, czyli chuszua (pokora, skupienie, koncentracja), a jedynie jej zewnętrznymi aspektami, działaniami.

Zastanów się:
Czy jesteś pokorny/pokorna ?
Czy tęsknisz za modlitwą ?
Czy jest ci trudno, gdy czas modlitwy nadchodzi w momencie, gdy jesteś czymś bardzo zajęty/zajęta, gdy  masz coś ważnego do zrobienia ? Czy odczuwasz wtedy modlitwę jako ciężar, niewygodny obowiązek ? Jeśli tak - oznacza to, że potrzebujesz więcej wiedzy o chuszua.

Jak się modlisz ? Czy jesteś kimś, kto wznosi prośby do Alla(h) swt podczas wykonywania skłonu - sudżud-  w czasie modlitwy? Sudżud - moment, gdy padasz na kolana przed Bogiem, z głową na ziemi - to najlepszy czas, by prosić o coś Alla(h), by robić dua. Czy zastanawiasz się podczas modlitwy, czy skupiasz się na niej, czy myślisz o tym, co mówisz ?

Prorok (pokój z Nim) powiedział: "Wszyscy synowie Adama grzeszą, lecz najlepszymi spośród grzeszników są ci, którzy żałują i odczuwają skruchę."

Pozycja (ważność) chuszua widać również w prośbie (dua) proroka (pzN):
"O Alla(h),
szukam u Ciebie schronienia
przed wiedzą bez pożytku,
przed sercem, które nie jest pokorne,
przed duszą, której nie można nasycić
i przed prośbą (dua), która nie będzie wysłuchana."

ASPEKTY PROWADZĄCE DO POKORY, SKRUCHY - DO CHUSZUA:

Jednym z aspektów prowadzących do skruchy jest lęk przed Alla(h) swt.
Lęk, obawa -strach w połączeniu z wiedzą.
Z arabskiego - taqła - lęk przed Bogiem.
Prawdziwy muzułmanin obawia się Alla(h) swt, lecz jest to lęk, który jest połączony z wiedzą, z głębokim szacunkiem, z miłością. Nie oznacza to, że żyje on w całkowitej paranoi, tylko, że żyje w szacunku, poważaniu, pełen respektu w stosunku do Boga.

Al Hassan el Basri (r.a.) powiedział:
"Wierzący łaczy dobro z obawą, hipokryta (obłudnik) łączy zło z pewnością."

Oznacza to, że człowiek wierzący, gdy zrobi coś dobrego, obawia się, że Alla(h), że było to niewystarczające.

Kto w swoim życiu odczuwa strach przed Alla(h) swt, ten nie poczuje strachu w Dniu Zmartwychwstania.

Musimy jednak odróżnić dwa rodzaje strachu przed Alla(h):

1. Strach przed karą boską.
2. Strach przed samym Bogiem.

1. Strach przed karą boską. Jest to pierwszy stopień strachu. Strach przed Dżahannam (piekłem), przed potępieniem, przed karą w grobie, przed karą w życiu doczesnym. Jest to strach ogółu ludzi, strach powszechny. Ten rodzaj strachu odczuwa się w wyniku wiary w piekło i niebo.

2. Strach przed samym Bogiem. To drugi stopień strachu - strach uczonych i posiadających wiedzę. Alla(h) swt powiedział: 
"(…) obawiają się Boga jedynie ludzie mądrzy spośród Jego sług. Zaprawdę, Bóg jest Potężny, Przebaczający!" Koran 35,28. 
Imiona Alla(h) swt: Aziz - Potężny, Dumny, Ten, który nikogo nie potrzebuje, Wszechmogący oraz "R"afur - Przebaczający - ich połączenie oznacza, że przebaczenie Alla(h) swt nie jest oznaką Jego słabości, tylko  że jest On wszechmogący, ale przebacza. 


Kolejny aspekt prowadzący do chuszua - płacz z obawy przed Bogiem.

Abu Hurajra (r.a.) zrelacjonował, że prorok (pzN) powiedział:
"Nie wejdzie do piekła ten, który płakał z obawy przed Alla(h), dopóki mleko nie wróci spowrotem do trzewi (wymion)."

W innym przekazie prorok (pzN) powiedział: "Dwóch oczu nie dotknie ogień piekielny - oka, które płakało ze strachu przed Alla(h) oraz oka, które czuwało nocą na drodze Boga."

Inny aspekt - cierpliwość, modlitwa, jałmużna, wspominanie Boga (zikr). 
Im więcej ibada wykonujesz (ibada - oddawanie czci, wielbienie, czczenie.. czyli zikr, modlitwa, jałmużna), im więcej ibada robisz, tym łagodniejsze staje się twoje serce, tym mniej będzie ono zatwardziałe, tym większą skruchę będziesz odczuwać przed Alla(h) swt.

Pewność na spotkanie z Bogiem. 
Głęboki szacunek do znaków Alla(h) swt.   

Nasze zachowanie zależy od naszej wiedzy. 
Jak sprawić by odczuwać skruchę podczas modlitwy ?
Należy poznać imiona, atrybuty Alla(h) swt, zastanawiać się nad Koranem, wnikliwie go studiować, uczyć się języka arabskiego. 

Źródło: youtube - Sheikh Amen Dali "Wie genieße ich das Gebet?"