Czasem jest tak, że już wierzysz...

Twoje serce już to czuje...

Już to rozumiesz...

Jesteś pewny...pewna...

Nie masz wątpliwości...

...a jednak coś Cię powstrzymuje...

Lęk przed oceną innych...

Lęk, że zostaniesz odrzucony...odrzucona...

Lęk przed stereotypami...

Lęk, że nie podołasz, że to za trudne...

Obawy są czymś normalnym, lecz nie poddawaj się. Wsłuchaj się w siebie, szukaj wsparcia, umacniaj swoją wiarę, czytaj, zastanawiaj się, dyskutuj...

Bądź szczery (szczera) przed sobą i Bogiem...

i pamiętaj, że tu nie chodzi o innych, tu chodzi tylko o CIEBIE 💜

Czasem jest tak, że już wierzysz...

Powiedzą, że zdradziłem/am swoją religię, swój kraj... że odrzucam wszystkie tradycje rodzinne...

Język arabski jest zbyt trudny... a modlitwa skomplikowana... nic nie rozumię...

A co ze spotkaniami z kumplami w pubie?

Jestem jeszcze młody/a, teraz mogę się bawić, o religii pomyślę później...

Będę traktowany/a jak odludek i dziwak... jak ufo prawie...

Nikt nie weźmie tego na poważnie; pomyślą, że to chwilowa fascynacja, bunt, kaprys...

Rodzina tego nie zaakceptuje; to ich zabije; odrzucą mnie...

Powiedzą, że zrobiłam to dla męża...

Za dużo tych wszystkich reguł, nakazów, zakazów, haram!

Co pomyślą inni - rodzina, znajomi, sąsiedzi ?

Chusta ?!

Będę się musiał/a tłumaczyć z każdego zamachu terrorystycznego...

...i za niego przepraszać !

Będę utożsamiany/a z opresją wobec kobiet, ciemnotą i zacofaniem...

Nie dam rady pościć...

Nie znajdę czasu na modlitwę, przecież pracuję, uczę się, studiuję, mam dzieci...

Stracę znajomych...

Jestem jeszcze za słaby/a, za mało wiem...

Jeszcze nie dziś, może jutro...

A jaką Ty masz wymówkę ?

Źródło: aqidaprojekt.blogspot.com